หนึ่งในปัญหาหลักของมานุษยวิทยาศาสนาคือการให้คำนิยามของ "ศาสนา" เอง[8] Clifford Geertz ได้ระบุว่าศาสนาคือ

((1) a system of symbols which acts to (2) establish powerful, pervasive, and long-lasting moods and motivations in men by (3) formulating conceptions of a general order of existence and (4) clothing these conceptions with such an aura of factuality that (5) the moods and motivations seem uniquely realistic.")

ในปัจจุบัน นักมานุษยวิทยาได้พิจารณาขอบเขตหลายประการในการนิยามศาสนา เช่น เป็นความเชื่อในสิ่งเหนือธรรมชาติหรือการพึ่งพาพิธีกรรม อย่างไรก็ตามบางส่วนเชื่อว่าขอบเขตเหล่านี้เป็นสากล[8]

Anthony F. C. Wallace ได้เสนอหมวดหมู่ของศาสนาสี่ประการ ในแต่ละหมวดหมู่ ซึ่งย่อยลงไปเรื่อย ๆ อย่างไรก็ตามไม่ได้หมายควาามว่าทุกศาสนาบนโลกจะสามารถเข้าไปจัดหมวดหมู่ตามที่วอลเลซเสนอได้ทั้งหมด[10]

1. ปัจเจกชนนิยม (Individualistic): เป็นพื้นฐานที่สุด เช่น: vision quest ในชนพื้นเมืองอเมริกัน
2. เชมัน (Shamanistic): ศาสนิกชนแบบชั่วครั้งชั่วคราว (part-time religious practitioner), ใช้ศาสนาเพื่อรักษา เช่น: จิตวิญญาณนิยม (spiritualists), ผู้รักษาจิตวิญญาณ (faith healers), การดูลายมือ (palm readers)
3. ชุมชน (Communal): กลุ่มความเชื่อและการปฏิบัติที่ซับซ้อน; กลุ่มคนที่ถูกจัดเรียงในแคว้นตามสายเลือด อายุ หรือสังคมทางศาสนา ผู้คนสวมรับหน้าที่ตามความรู้ และการบูชาบรรพบุรุษ
4. สังฆาวาศ (Ecclesiastical): พบมากในสังคมเกษตรกรรม มีการจัดการและแบ่งระดับชั้นอย่างเป็นระบบ